W artykule 12 kodeksu karnego można przeczytać na temat czy ciągłego. Na czym on dokładnie polega? Jakie kryteria należy spełnić w jego przypadku? I jakie są przykłady? O tym w poniższym artykule.
Brzmienie artykułu 12
„Art. 12. [Czyn ciągły]
- 1.
Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.
- 2.
Odpowiada jak za jeden czyn zabroniony wyczerpujący znamiona przestępstwa ten, kto w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu tej samej albo takiej samej sposobności lub w podobny sposób popełnia dwa lub więcej umyślnych wykroczeń przeciwko mieniu, jeżeli łączna wartość mienia uzasadnia odpowiedzialność za przestępstwo”
Czym jest czym ciągły?
Czyn ciągły to realizowanie jednego przestępstwa „na raty”, czyli jako zbiór zintegrowanych zachowań w przynajmniej dwóch działaniach. Etapy są powiązane krótkimi odstępami czasu i elementami strony podmiotowej. Sprawca też z góry zakłada taki zamiar. Zatem według artykułu 12 kk tę wielość działań uznaje się jako jedno przestępstwo.
Kiedy uznaje się dane czynności za czyn ciągły?
Aby sąd uznał, czy popełniono czyn ciągły, należy spełnić warunki:
- Liczba czynów – sprawca umyślnie wykonuje z góry powzięte działania, których ilość jest większa od dwóch przestępstw. Pomimo ich wielości jednak uznaje się jako jedną, integralną całość, czyli za jedno popełnione przestępstwo. Ważne jednak jest to, że jeszcze przed zrealizowaniem poszczególnych działań, przestępca musi powziąć zamiar dokonania ich.
- Jednorodność sposobu atakowanie dobra oraz ten sam zamiar – sprawca działa w ten sam sposób przy dokonywaniu poszczególnych przestępstw, które składają na wspomniany jeden czyn zabroniony. Musi to mieć miejsce już przy pierwszym z nich.
- Czas popełniania czynów – wszystkie czyny są dokonywane w krótkich odstępach czasu. Jednak co oznacza „krótkie odstępy”? Jak zwykle, zależy to od sytuacji. Czasami chodzi o kilka dni, czasami nawet o kilka miesięcy, które także uznaje się za krótki odstęp czasu. Należy dostosować to do danej sytuacji.
- Przedmiot przestępstwa – np. w przypadku zamachu na dobra osobiste (wolność, życie, zdrowie, nietykalność cielesna, cześć), ważna jest tożsamość pokrzywdzonego. Wtedy można przyjąć, że mamy do czynienia z czynem ciągłym.
A zatem czynem ciągłym jest zbiór z góry zaplanowanych czynów, których liczba jest większa od jednego. Czyny muszą być dokonane w krótkich odstępach czasu i dotyczyć jednego przedmiotu.
Dobra osobiste
W przypadku dóbr osobistych ważna jest tożsamość pokrzywdzonego. W tej kwestii bierze się pod uwagę m.in.: zdrowie, twórczość (np. artystyczną, wynalazczą), wizerunek, swobodę sumienia, nazwisko i pseudonim, życie, tajemnicę korespondencji czy nietykalność mieszkania.
W jakiej sytuacji mówi się o czynie ciągłym?
W wielu sytuacjach można mówić o dokonywaniu przestępstwa czynu ciągłego. Można tutaj wymienić choćby:
- Kradzież „na raty” – gdy pracownik wynosi z firmy jakiś sprzęt czy wyposażenie należące do firmy, a także wykrada maszynę w częściach
- Kradzież z włamaniem – sprawca działa wtedy na szkodę różnych poszkodowanych. Z góry zakłada, które budynki okradnie, a kolejne włamanie mają miejsce w krótkim czasie.
- Oszukanie i wyłudzanie pieniędzy od kilku osób – oskarżony popełnił to samo przestępstwo względem wielu osób np. na terenie całej Polski. Tutaj można wymienić choćby popularne metody na wnuczka, na policjanta czy pracownika banku, dzięki którym wyłudza się czasem nawet kilka tysięcy złotych od jednej osoby, a potem powtarza ten czyn.
- Znieważenie kilku osób
- Nachodzenie jednej osoby – szczególnie w przypadku zakazu zbliżania się i kontaktowania, gdy te działania mają na celu grożenie, pobicie, naruszanie nietykalności cielesnej czy ubliżanie.
W powyższych przypadkach nie tak trudno udowodnić, że mamy do czynienia z przestępstwem czynu ciągłego.