Art. 209 par. 1 kk – co oznacza i jak się bronić

Art. 209 par. 1 kk - co oznacza i jak się bronić

Artykuł poniżej jest wynikiem inspirującej współpracy z pilnyuczen.pl

O swoje dzieci należy zadbać przede wszystkim pod względem niematerialnym, ale też materialnym. Tego dotyczą także alimenty, do których niektórzy stają się uciekać. Co na ten temat może powiedzieć art. 209 kk?

Niewypłacalność a alimenty

Niestety czasami zdarza się, że z jakiegoś powodu dana osoba nie może łożyć alimentów. Przeważnie wiąże się to z brakiem własnego majątku lub nie osiąganiem żadnych dochodów. Nie zawsze jednak jest to prawdziwa przyczyna. Ktoś może w ten sposób po prostu unikać płacenia alimentów na rzecz swojego dziecka. Potomek jednak nie pozostanie bez niczego. Zgodnie z ustawą z 2007 roku może liczyć na wsparcie funduszu alimentacyjnego. Jednak nie rozwiązuje to problemu niealimentacji.

Jak brzmi art. 209 kk?

„§1. Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Za to 31 maja 2017 roku dokonano następującej zmiany:

„§1 Kto uporczywie uchyla się od wykonania ciążącego na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby i przez to naraża ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”

Przestępstwo uchylenia się od alimentacji

Już kodeks karny z 1932 roku uznał, że uchylania się od płacenia alimentów jest szkodliwe społecznie i zasługuje na piętno sankcji karnej. Zostało to zatem odpowiednio uregulowane w kolejnych kodeksach karnych, w tym obecnie obowiązującym z 1997 roku. W związku z tym osoba, która uchyla się od swojego obowiązku alimentacyjnego i naraża osobę uprawioną na brak możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb, zasługuje na odpowiednią sankcję karną.

W artykule występuje także przesłanka uporczywości. Nie jest jednak do końca jasna, co pozostawia spore pole do interpretacji. Przez to często ten argument podnosiła obrona podczas procesów karnych.

Przez to zmieniono przepis i bardziej go dopracowano, by nie pozostawiał żadnych wątpliwości. A zatem przestępstwo nie alimentacji popełnia osoba, która nie wypłaca koniecznych alimentów tak, że ich łączna suma wynosi minimum 3 świadczenia okresowe albo opóźnienie wynosi więcej 3 miesiące w przypadku zaległego świadczenia innego niż okresowe. Tak sformułowany przepis jest bardziej konkretny pod względem oceny.

Jaka jest kara za uchylanie się od alimentacji?

Na chwilę obecną według przepisów obowiązuje kara grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku.

W przypadku gdy dłużnik naraża osobę uprawniona na to, że nie będzie mogła zaspokajać swoich podstawowych potrzeb życiowych, zostanie skazany na karę grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do 2 lat.

Jak wygląda postępowanie karne w przypadku sprawy niealimentacji?

W przypadku nie płacenia alimentów przez dłużnika alimentacyjnego, to nie urząd będzie ścigał sprawcę. Pokrzywdzony sam powinien złożyć na policji lub w prokuratorze odpowiedni wniosek o ściganie. Poza nim wniosek może złożyć organ pomocy społecznej i organ, który podejmuje działania względem dłużnika.

Tylko w jednej sytuacji sprawce jest ścigany z urzędu. Gdy pokrzywdzony otrzymał świadczenie rodzinne lub pieniężne na skutek bezskuteczności egzekucji alimentów. Chodzi tutaj o sytuację, gdy uprawiony przez 2 miesiące nie otrzymał należności z tytułu alimentów, oraz gdy dłużnik przebywa obecnie za granicą i nie ma możliwości wszczęcia względem niego normalnego procesu.

Exit mobile version