Art 291 paragraf 1 kk co oznacza i jak się bronić

Art 291 paragraf 1 kk co oznacza i jak się bronić

Z przyjemnością dzielimy się materiałem, który powstał dzięki współpracy z czasnaniemiecki.pl

Artykuł 291 kodeksu karnego przybliża nam bardziej pojęcie paserstwa. Czym dokładnie jest ten czyn zabroniony? Jaka kara za niego grozi? Jakie czynności paserskie można wymienić?

Czym jest paserstwo?

Pierwsze, co nasuwa się na myśl przy tym pojęciu, to skupowanie skradzionych rzeczy przez człowieka określanego mianem pasera. I trzeba przyznać, że nie jest to do końca mylne wyobrażenie. W paserstwie chodzi bowiem o obracanie rzeczami, które pochodzą z nielegalnych źródeł, np. z kradzieży. Jednak nie zawsze sytuacja wygląda tak konkretnie.

W artykule 291 kodeksu karnego czytamy:

„§ 1. Kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

Jakie można wymienić czynności paserskie?

Na podstawie powyższego cytatu można wymienić następujące sposoby:

Nie ma jednak znaczenia, czy w przypadku pomocy udało się tego dokonać czy też nie. Jednocześnie należy zauważyć, że samo zbycie lub ukrycie rzeczy nie jest przestępstwem, ale wlicza się w karę za popełnione przestępstwa.

Jakiej karze podlega sprawca przestępstwa paserstwa?

Według zapisów w artykule 291 kodeksu karnego sprawca może zostać skazany na wyrok pozbawienia wolności na czas od 3 miesięcy do 5 lat. I to bez względu czy bezpośrednio dokonał czynu paserstwa czy jedynie w nim pomagała poprzez zbycie przedmiotu lub ukrycie go. Jeśli jednak czym był mniejszej wagi może otrzymać jedynie karę grzywny lub pozbawienia wolności do 1 roku.

Przedmiot przestępstwa paserstwa

Warto teraz zastanowić się, jakiego typu przedmioty są zaliczane jako przedmiot przestępstwa paserstwa. Choć nie jest to tutaj wprost ujęte, to może to dotyczyć zarówno nieruchomości, jak i ruchomości. A wartość rzeczy nie powinna przekraczać ¼ minimalnego wynagrodzenia. W innym wypadku mamy do czynienia jedynie z wykroczeniem z art. 122 kw.

Ważne jest także to, skąd pochodziła rzecz, czyli, że została zabrana legalnemu i pełnoprawnemu właścicielowi w sposób sprzeczny z prawem. Nie jest zatem ważne to, czy był to czyn typu zwyczajna kradzież czy bardzo brutalny rozbój.

Przedmiot, który został skradziony i puszczony w obieg, jest już trwale „skażony”. Bez względu na to, jak wiele osób przekaże go dalej. A ostatni nabywca będzie odpowiadał za paserstwo, jeśli zna pochodzenie przedmiotu i zgodzi się na przyjęcie go.

Świadomość paserstwa

Art. 291 kk mówi wprost o rzeczy, która została pozyskana za pomocą czynu zabronionego. Ważne jest tutaj, by sam sprawca miał świadomość, że rzecz nie została pozyskana legalnie, ale wbrew prawu, lub, że będzie miał świadomość możliwości, że mogło dojść do takiej sytuacji. Według wspomnianego artykułu nie jest jednak istotne to, by sam sprawca paserstwa wiedział, w jaki sposób doszło do popełnienie czynu zabronionego, w tym nie musi znać konkretnego czynu zabronionego, dzięki któremu pozyskano dany przedmiot, okoliczności, miejsca oraz czasu popełnienia czynu, a nawet nie musi znać osoby, która dopuściła się danego czynu. Świadomość tego, że przedmiot pochodzi z czynu zabronionego musi zaistnieć w chwili, gdy dokonuje się paserstwa (nabywanie, przyjmowania, pomagania w zbyciu lub ukryciu rzeczy). W takiej sytuacji dana osoba jest winna dokonywania czynu paserstwa i może być pociągnięta do odpowiedzialności za udział.

W takim razie do czynu przestępstwa paserstwa dochodzi zarówno wtedy, czy sprawca ma pełną świadomość tego, że nabywany przedmiot pochodzi z przestępstwa (został uzyskany na drodze czynu zabronionego), jak i wtedy, gdy przynajmniej przypuszcza, że dana rzecz nie pochodzi z legalnego źródła. W tej drugiej sytuacji sprawcą paserstwa są:

Exit mobile version