Z dumą prezentujemy treść stworzoną na zamówienie portalu superspawacz.pl
Często w momencie, kiedy prokuratura stawia zarzuty, posługuje się ona konkretnymi paragrafami z kodeksu karnego, które nie są do końca nam dobrze znane. Wobec tego warto wiedzieć co odznacz art.209 par 1 KK i jak można się przed nim bronić?
Art.209 par. 1 KK- co oznacza?
Art. 209 par.1 KK dotyczy tak naprawdę wszystkich osób, na które nałożony został obowiązek alimentacyjny, jednak w uchylają się oni od jego wypełnienia. Często wydawało się bowiem, że płacenie alimentów nie odbywa się w sposób kontrolowany prawnie. Otóż ich niezapłacenie w myśl polskiego systemu prawnego może stanowić poważne przestępstwo, co ciekawe zagrożone jest ono nie tylko karą grzywny, ale nawet i karą pozbawienia wolności. O tym właśnie stanowi art. 209 Kodeksu Karnego, a co tego dochodzi jeszcze par.1 tego samego artykułu. W jego myśl, każdy kto uchyla się od zapłaty należności alimentacyjnych, których wysokość została określona orzeczeniem sądowym oraz/ lub ugodą, która również została zawarta przed sądem lub inną upoważnioną instytucją podlega karze. Wówczas wysokość zaległości musi stanowić co najmniej 3 zaległe do zapłaty świadczenia lub co więcej opóźnienie w spłacie świadczeń musi wynosić co najmniej 3 miesiące. Jeśli więc sprawa trafi na drogę sądową oskarżony może podlegać karze grzywny lub nawet i rocznego pozbawienia wolności. W paragrafie 1 tego zostało również określone, że jeśli sprawca wymienionego czynu, poprzez niepłacenie alimentów naraża daną osobę na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, z kolei podlega karze ograniczenia wolności lub jej pozbawienia nawet do lat 2. Jednak należy w tym momencie podkreślić, że z dniem 31 maja roku 2017 artykuł uległ dość diametralnej zmianie. Okazuje się, że przed nowelizacją tego przepisu strona oskarżająca musiała jasno wykazać, że sprawca dość uporczywie uchylał się od płacenia alimentów, a także w wyraźny sposób naraził drugą stronę na to, że nie mogła ona zaspokoić swoich podstawowych potrzeb życiowych. Niemniej jednak po nowelizacji z artykułu tego zniknęło określenie „uporczywie”, a sama kwestia uniemożliwienia komuś zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych zyskała sobie miano kwalifikowanego przestępstwa.
Art. 209 par. 1 Kodeksu Karnego- jak się bronić?
Z uwagi na zaistniałą zmianę z 2017 roku w przepisach, może zdarzyć się, że niektóre sprawy o zarzut uchylania się od obowiązku alimentacyjnego mogą być rozpatrywane pod warunkiem innych przesłanek odpowiedzialności. Niemniej jednak prokuratura często idzie na przysłowiowe skróty i skupia się jedynie na zaległości z terminu 3 miesięcy w opłaceniu alimentów, więc warto w tym momencie zaznaczyć, że w przypadku czynów wykonanych przed 31 maja 2017 roku, tego typu zarzuty nie są wystarczające. Niemniej jednak warto wskazać na to, że przy oskarżaniu zawsze trzeba również udowodnić złą wole sprawcy, a co najważniejsze w przypadku pociągnięcia do odpowiedzialności karnej w sprawie o zaleganie ze świadczeniami alimentacyjnymi musi spełnić wszystkie znamiona przestępstwa, które we wspomnianym już artykule zostały określone. Warto również wiedzieć, że jeśli obowiązek alimentacyjny nie został skonkretyzowany co do wysokości, również może zastosować w tym momencie odpowiednią linię obrony. Nawet umowa pomiędzy rodzicami dziecka, która jednak nie wyróżnia się skonkretyzowana wysokością alimentów, nie będzie w tym wypadku wystarczająca do wystawienia zarzutów. Co więcej, należy również udowodnić to, ze sprawca działał celowo, a w przypadku kształtowania linii obrony, warto skupić się na tym, by jak najskuteczniej wykazać to, że osoba zalegająca ze zapłatą świadczeń alimentacyjnych pod żadnym pozorem nie działała celowo, a sytuacja ta nie wynika z umyślnego zaniedbania lub lekceważenia nałożonego obowiązku alimentacyjnego.